Co grozi świadkowi w wypadku gdy nie stawi się na wezwanie sądu w sprawie karnej.

Do podstawowych obowiązków świadka w postępowaniu karnym należy stawiennictwo na rozprawie oraz złożenie zeznań.

          Na świadka, który bez usprawiedliwienia nie stawił się na rozprawę, oddalił się z sali rozpraw bez zgody sądu, lub stawił się na rozprawie ale bezpodstawnie odmawia złożenia zeznań, może zostać nałożona kara pieniężna w kwocie do 3.000,00 zł (art. 285 § 1 K.P.K. oraz art. 287 § 1 K.P.K. w zw. z art. 285 § 1 K.P.K.).

          Świadek, który nie stawił się na rozprawę pomimo wezwania, musi się również liczyć z tym, że sąd, oprócz nałożenia kary pieniężnej, może również zarządzić jego zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie na kolejną rozprawę (art. 285 § 2 K.P.K.).

          Świadek na którego nałożono karę pieniężną w związku z niestawiennictwem na rozprawie lub samowolnym oddaleniem się z sądu, może w terminie tygodniowym (liczony od daty doręczenia postanowienia nakładającego karę pieniężną) usprawiedliwić swoje niestawiennictwo lub samowolne oddalanie się. W takim wypadku kara pieniężna podlega uchyleniu (art. 286 K.P.K.).

         Jeżeli świadek, pomimo nałożonej na niego kary pieniężnej w dalszym ciągu bezpodstawnie odmawia złożenia zeznań lub też uporczywie nie stawia się na rozprawę- a jego zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie na rozprawę nie jest wystarczające dla zapewnienie jego stawiennictwa- sąd może zastosować wobec takiej osoby aresztowanie na czas nieprzekraczający 30 dni (art. 287 § 2 K.P.A.). Aresztowanie nalży jednak uchylić, jeżeli osoba aresztowana dobrowolnie spełniła ciążący na niej obowiązek lub też w danej instancji ukończono postępowanie w którym miała wykonać żądane od niej czynności (art. 287 § 3 K.P.K.).

          Jeżeli nałożona na świadka kara porządkowa nie została uchylona, to ten ma obowiązek ją zapłacić w terminie 30 dni od daty otrzymania wezwania z sądu. W wypadku nieuiszczenia kary w tym terminie, podlegać będzie ona egzekucji komorniczej (art. 206 § 1 K.K.W.).

          Na etapie postępowania wykonawczego świadek, na którego nałożono karę pieniężną, może wnioskować o jej rozłożenie na raty (maksymalnie na 6 miesięcy), jeżeli obowiązek natychmiastowej jej zapłaty pociągałoby dla świadka lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki (art. 49 § 1 K.K.W. w zw. z art. 206 § 2 K.K.W.). Ponadto, w szczególnie uzasadnionych przypadkach świadek, który z przyczyn od niego niezależnych nie uiścił kary pieniężnej, a jej wykonanie z uwagi na jego sytuację jest niemożliwe, może wnioskować o jej umorzenie przez sąd.