Aktualności z życia kancelarii

 Rozwód i separacja to dwa pojęcia, które intuicyjnie wiązane są z kryzysem w małżeństwie. Instytucje te mają jednak różne przeznaczenie i wywołują różne skutki dla małżeństwa.

Jednym z możliwych rozstrzygnięć sądu w sprawie rozwodowej, jest zasądzenie alimentów od jednego z małżonków na rzecz drugiego. Jakie przesłanki należy spełnić, aby uzyskać alimenty od byłego małżonka? I jak długo trwa jego obowiązek alimentacyjny?

          Przesłanki obowiązku alimentacyjnego pomiędzy byłymi małżonkami przedstawiają się odmiennie, w zależności od rozstrzygnięcia jakie w zakresie winy w rozkładzie pożycia małżeńskiego zawierał wyrok rozwodowy.

       W świetle obowiązujących przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zasadą jest, że obowiązek łożenia na utrzymanie i wychowanie dziecka ciąży na obojgu rodzicach. W wypadku gdy dziecko mieszka z jednym z rodziców, to obowiązek alimentacyjny tego rodzica zazwyczaj sprowadza się w całości lub w części do osobistych staraniach o utrzymanie i wychowanie uprawnionego do alimentów. Z kolei obowiązek alimentacyjny drugiego z rodziców w takiej sytuacji zazwyczaj sprowadza się do płatności ustalonej kwoty alimentów.

Osoba powołana do dziedziczenia- zarówno na podstawie testamentu jak również przepisów ustawy- może odrzucić spadek. Najczęstszą przyczyną odrzucenia spadku są długi spadkowe. Przyjęcie spadku obarczonego długami spadkowymi skutkować będzie tym, iż wierzyciele zmarłego będą mogli dochodzić zaspokojenia swoich wierzytelności od spadkobiercy/ów. W wypadku spadków otwartych po 18 października 2015 r., odpowiedzialność spadkobiercy ograniczona jest do stanu czynnego spadku. Przed tą datą, w wypadku przyjęcia spadku, spadkobierca odpowiadał za długi spadkowe bez ograniczeń.

  W toku postępowania karnego podejrzanemu (w postępowaniu przygotowawczym) oraz oskarżonemu (w postępowaniu sądowym) przysługują istotne uprawnienia wynikające z prawa do obrony. W szczególności podejrzany / oskarżony może odmówić składania wyjaśnień lub odpowiedzi na pytania. Co więcej, w ramach składanych przez siebie wyjaśnień podejrzany / oskarżony nie ma obowiązku mówienia prawdy, co stanowi istotne odstępstwo od ogólnej reguły dotyczącej pozostałych uczestników postępowania (świadków, biegłych), którzy mają pod groźbą odpowiedzialności karnej, mówić prawdę. Wynika to z podstawowego założenia prawa do obrony, zgodnie z którym podejrzany / oskarżony nie ma obowiązku „sam się obciążać”.

 Dozór elektroniczny to instytucja prawa karnego, pozwalająca na odbycie przez skazanego kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym, przy wykorzystaniu środków technicznych, umożliwiających kontrolę jego zachowania. W praktyce oznacza to, że skazany, przez okres odbywania kary, ma obowiązek przebywać w określonym miejscu, które może opuszczać jedynie w ściśle oznaczonych celach, na z góry ustalony okres np. w celu wykonywania pracy, odbioru dzieci ze szkoły, odbywania praktyk religijnych itd.

Instytucję dobrowolnego poddania się odpowiedzialności karnej reguluje art. 387 K.P.K. Dzięki tej instytucji oskarżony, może poczynić z prokuratorem uzgodnienia co do rodzaju i wymiaru kary, która zostanie w stosunku do niego orzeczona przez Sąd. Uzgodnienia te czynione są w ramach wyznaczonych przez zagrożenie ustawowe przewidziane za zarzucany oskarżonemu czyn zabroniony. Inaczej mówiąc, w ramach analizowanej instytucji, nie ma możliwości uzgodnienia, iż oskarżonemu wymierzona zostanie kara nieprzewidziana przez ustawę za dany czyn zabroniony, lub też że wymiar kary przewidziany za dany czyn zabroniony, będzie niższy lub wyższy od tego co wynika z kodeksu karnego.

 Osoba powołana jako świadek w postępowaniu karnym ma określone obowiązki (których naruszenie może skutkować negatywnymi konsekwencjami), jak również pewne uprawnienia związane z występowaniem w tym charakterze. Osoba występująca jako świadek w postępowaniu karnym powinna mieć świadomość zarówno swoich praw jak i obowiązków.

Do podstawowych obowiązków świadka w postępowaniu karnym należy stawiennictwo na rozprawie oraz złożenie zeznań.

          Na świadka, który bez usprawiedliwienia nie stawił się na rozprawę, oddalił się z sali rozpraw bez zgody sądu, lub stawił się na rozprawie ale bezpodstawnie odmawia złożenia zeznań, może zostać nałożona kara pieniężna w kwocie do 3.000,00 zł (art. 285 § 1 K.P.K. oraz art. 287 § 1 K.P.K. w zw. z art. 285 § 1 K.P.K.).

 Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r.- „O zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw” (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123) ustawodawca zdecydował się na ograniczenie tzw. ulgi abolicyjnej wprowadzając limit odliczenia dla tej ulgi. Ustawa ta weszła w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. Co za tym idzie wprowadzona zmiana nie dotyczy dochodów uzyskanych przez obywateli polskich za granicą w 2020 r. W tym zakresie podatnicy będą mogli skorzystać z ulgi abolicyjnej w dotychczasowym zakresie. Inaczej sytuacja przedstawiać się będzie jednak w wypadku dochodów uzyskanych przez nich w 2021 r.